Scooter, vleegtuug, trein en boot

Vorige week maandag met de nachtbus naar Mandalay gereisd. Waarom er vanuit Inle Lake alleen nachtbussen naar Mandalay gaan, begrijp ik niet echt, aangezien we er al om half vier `s nachts waren...
Een korte nacht dus, maar een goede gelegenheid om de zonsopgang te zien bij U Bein bridge in Anapura (een suburb van Mandalay), de langste teakhouten loopbrug ter wereld. Elke ochtend steken honderden monniken en vrouwen met marktwaar deze brug over. Een paar mooie foto`s kunnen maken.
Onderweg naar Anapura moest ik wel even lachen toen ik bedacht dat ik, zonder er ook maar over na te denken, midden in de nacht in het pikkedonker bij een vreemde kerel achter op de scooter zat en de stad uit reed, de bossen in. Maar in Myanmar kan dat gewoon! Het is er erg veilig, de mensen hebben totaal geen kwaad in zich.
Na een paar uurtjes `siesta` met dezelfde mototaxi naar Mandalay Hill gegaan, net buiten de stad, van waar je een mooi uitzicht hebt over de stad (die verder vlak is en in een dal ligt). Mandalay zelf is niet veel bijzonders, rechte straatblokken met lelijke betonnen gebouwen, en weinig sfeervol. Veel oude gebouwen zijn verwoest door aardbevingen.
Dinsdag met de bus doorgereisd naar Hsipaw, een dorpje in de bergen in het noordoosten. Twee dagen rustig aan gedaan, wat rondgelopen in het dorp en verder vooral geluierd en gelezen.
Vrijdagochtend met een groepje van vier gestart met een tweedaagse trekking in de bergen. De eerste dag in totaal zes uur gelopen, wat rond de middaguren best zwaar was door de hitte en felle zon. Overnacht bij een familie thuis in de bergen, en na een lekker bereide maaltijd van oma en een glas lokaal gestookte tamarindwijn, gingen de oogjes al op tijd dicht.
Na een flinke kom noedelsoep als ontbijt, zaterdagmorgen weer op pad. Ook nu in totaal ongeveer zes uur gelopen. Het uitzicht was erg mooi, en het gebied erg rustig, beide dagen geen enkele andere toeristen tegengekomen. Maar toch wel blij toen het eindpunt in zicht was!
Zondag, op aanraden van enkele mensen, met de trein van Hsipaw terug gegaan richting Mandalay. Deze keer geen nieuwe trein en rails, maar een rammel en wiebel trein die niet sneller kon dan 30 km/u, om niet te ontsporen! En nog langzamer over een smal en hoog viaduct door de bergen. Als je uit het raam hing, zag je onder je alleen maar een heel diep ravijn. Erg mooi maar wel een beetje spannend! Gezien de belabberde staat van onderhoud van de trein en het viaduct...
Maar dat is in Myanmar wel met meer dingen. Veiligheid lijken de mensen en de overheid zich namelijk niet echt druk om te maken. Zonder helm en zonder licht in het donker op de scooter rondrijden, vinden ze bijvoorbeeld heel normaal. En als er iets gebeurt, vinden ze dat ook heel normaal. Lekker makkelijk! Maar dan ben ik toch blij dat ik in Nederland woon...
Maandag nog een dagje achter op de scooter en in een pick up truck rondgetoerd in de omgeving van Mandalay, en dinsdag was het alweer tijd om terug te vliegen naar Bangkok.
Woensdag naar het zuiden van Thailand gevlogen en met de boot naar Koh Samui. Om de laatste week nog even te relaxen aan het zwembad of het strand. En dan zit mijn reis er alweer bijna op! Donderdag ben ik weer thuis... Aan de ene kant heb ik het gevoel maanden te zijn weggeweest, maar tegelijkertijd zijn de weken ook omgevlogen.
Ik zou zo nog verder willen reizen, ik vond het heerlijk en niets is me eigenlijk tegengevallen. Maar wetende dat ik bijna naar huis ga, is het ook wel fijn om straks weer in mijn eigen bed te kunnen slapen, niet telkens je backpack in te hoeven pakken, een bruine boterham met kaas te kunnen eten, en bekenden om me heen te hebben i.p.v. vooral dezelfde oppervlakkige reispraat met steeds andere mensen.
Ik ben ontzettend blij dat ik deze reis heb gemaakt: de vrijheid van het backpacken, zoveel gezien en meegemaakt, zoveel mooie culturen en mensen. Ik heb van elk moment genoten en had het zeker niet willen missen!!
Nu nog even genieten van zon, zee en zwembad. En een beetje uitrusten van mijn geweldige maar toch ook wel vermoeiende backpackavontuur, haha.
Tot de volgende reis!