Myanmar

Myanmar, terug in de tijd! Zoals de lonely planet het ook omschrijft... hier geen McDonalds of Starbucks. Wasmachines en een warm water boiler zijn schaars, en buiten de steden zie je paard en wagen en ossenkarren, en wonen de mensen in hutten van bamboe en hout. In de kleinere dorpjes is er niet eens electriciteit. Maar op de toeristische plekken dus wel wifi! Al is dit de eerste plek waar het ook echt werkt.
Gestart in Yangon, de voormalige hoofdstad. Hier staat de belangrijkste `paya` (tempel/stupa) van het land. Ontzettend mooi, ook door de ligging op een berg. De gouden hoofdstupa glinsterst in het felle zonlicht. Met een lokale bus, die bijna uit elkaar viel zo gammel en flink volgepakt was, er naar toe gegaan. Al een ervaring op zich! Ook een treinrit van drie uur gemaakt rondom Yangon met een lokale stoptrein, waarbij je langs marktjes rijdt en de mensen rondhangen op het spoor. Je ziet op deze manier ook veel van de omgeving en de `suburbs`. De trein en het spoor waren in verrassend goede staat en blijkbaar nog niet zo lang geleden vernieuwd.
Yangon zelf is ook een mooie stad met een prettige sfeer. Veel oude gebouwen uit de Britse koloniale tijd. De stad deed me ook een beetje aan India denken, qua sfeer (maar dan minder druk en minder smerig), wat ook niet zo gek is, aangezien er veel Indiase mensen wonen en het buurlanden zijn.
Na Yangon doorgereisd naar Nyaung U, een dorpje bij Bagan, het Angkor van Myanmar. De toeristenbussen / express bussen en hoofdwegen zijn overigens prima hier, want ook vrij nieuw. De tempels in Bagan waren ontzettend mooi, en het gebied uitgestrekt.Honderden tempels en stupa`s verspreid over enkele tientallen vierkante km. De eerste dag rondgefietst (in 38 graden en volle zon...), de dag erna toch maar een elektrische bromfiets gehuurd. Waarmee ik tussendoor twee keer terug moest naar het dorp omdat de accu leeg raakte. Om een andere gevraagd, maar allemaal verhuurd. Toen ik zei dat ze de accu toch maar eens moesten vervangen omdat de voorspelde 45km toch echt minder dan de helft bleek, zei ze dat ie bij lichtere / minder zware mensen wel zo ver ging. Ja ja... en bedankt!
Een helm was ook niet nodig, dus maar voorzichtig aan op de soms mulle zandpaadjes naar de tempels. Of niet naar de tempels, want het was af en toe zoeken en verdwalen op de verlaten weggetjes, als er al ergens een bordje stond, kon ik het niet lezen... maar dat is ook wel een beetje de charme van het nog niet geperfectioneerde Bagan. Waar i.t.t. Angkor ook geen busladingen Chinezen je aan de kant duwen voor een foto.
Myanmar heeft net als de andere landen dus veel tempels en stupa`s. Die als je het mij vraagt zeker net zo mooi of misschien nog wel mooier zijn dan die in andere landen, als je de rust en magische en bijzondere sfeer meetelt die erom heen hangt, meer dan in de andere landen. Wat vast ook meespeelt, hier geen hordes toeristen (al zijn de meeste mooie plekken inmiddels echt wel een beetje toerisisch, en het wordt in rap tempo meer sinds 2011), maar volgeladen pick ups met locals die vanuit het hele land op bedevaart gaan naar de belangrijkste tempels van het land. Het boeddhistische geloof is ook hier duidelijk erg belangrijk voor de mensen en is overal aanwezig.
Ook zie je hier nog meer kloosters en monniken. `s Ochtends zie je ze met een schaal over straat aalmoezen ophalen bij de lokale bevolking. Sommige monniken of novices maken ook graag een praatje om hun Engels te oefenen. Wat ook geldt voor de locals die Engels spreken of aan het leren zijn. Ze vinden het vaak wel een beetje eng, en zijn heel bescheiden.
Na Bagan een stuk de bergen in (maar 1000m), naar Nyaungshwe. Dit dorp ligt aan het Inle Lake, een mooi meer met drijvende markten, dorpjes op palen, en ook weer veel tempels. De locals hier roeien met hun benen, ze slaan een been om een grote peddel achter aan de boot en `zwiepen` dan rond. Leuk om te zien. Vrijdag een boottocht gemaakt over het meer in een houten longtail boot. Gisteren met een fiets rond het dorp getoerd over het platteland, met uitzicht op de bergen. Inle lake is de meest toeristische bestemming van Myanmar, maar omdat het nu geen hoogseizoen meer is, vrij rustig.
Vanavond ga ik met de nachtbus naar Mandalay, een van de grotere steden meer naar het Noorden. Van daaruit ga ik volgende week nog een paar dagen de bergen in, naar Hsipaw. Voor een mooie dagtocht of meerdaagse trekking.
Overal waar je gaat, wordt je door locals bekeken, vriendelijk begroet, of zwaaien of lachen ze naar je. Ik ben ook al verschillende keren op de foto gevraagd! Voor hen ben je als blanke toerist net zo`n `attractie` als andersom... En als je zegt hoe mooi hun land is, zijn ze erg blij en trots.
Het eten hier is typisch zuidoost Azie met net als andere landen kleine verschillen, maar ook met Indiase invloeden. Als je een curry bestelt, krijg je in Myanmar standaard bijgerechten zoals soep en salade. Voor nog geen twee euro heb je hier je buik vol. Als ontbijt eten ze hier net als in veel landen noedelsoep. Erg lekker en voedzaam, en zeker beter dan droge toast met scrambled eggs, wat hier vaak het alternatief is.
Ik heb nog maar een klein gedeelte van het land gezien, maar kan nu al zeggen dat ik dit absoluut het mooiste en meest bijzondere land vind van de vijf waar ik nu ben geweest. Lastig in woorden te omschrijven... je moet het eigenlijk ervaren. Het is naast de mooie bezienswaardigheden vooral de sfeer, omgeving, rust, en de enorme vriendelijkheid en gastvrijheid van de mensen.
Het is triest waarom dit land door de corrupte overheid zo in isolement leefde en leeft, maar dit maakt het land aan de andere kant ook erg uniek, authentiek, en niet verwesterd. Beetje dubbel. Ik wist voordat ik hier naar toe ging niet zo veel over de politieke geschiedenis van Myanmar, alleen dat het op dit gebied lang onveilig was. Erg indrukwekkend om erover te lezen of verhalen te horen van lokale mensen over hoe sommige dingen nu nog steeds gaan.
Dit is een beetje een lang reisverslag geworden, maar ik merk dat ik graag veel wil vertellen over dit mooie en nog best onbekende land, en wat de verschillen zijn met de rest van Azie.
Tot slot nog een paar leuke dingen die me opvielen en ik denk uniek zijn voor Myanmar:
- De mannen dragen hier geen broek, maar bijna allemaal een `longyi`, een soort lange omslagdoek / rok. De meeste vrouwen dragen deze ook.
- Vrouwen en kinderen smeren bijna allemaal een soort klei (thanaka) op hun gezicht, tegen de zon en als verkoeling.
- Ze rijden hier aan de rechterkant van de weg, maar het stuur in auto`s zit ook rechts! In veel bussen zit het stuur wel weer links.
- Je hoort regelmatig een soort luid kussend of smakkend geluid (een beetje zoals wij tegen een huisdier doen), dit is de manier waarop locals de aandacht vragen van de ander, bijv. om te betalen. De eerste paar keer dat je dit hoort denk je wat is dit?!

Groetjes uit Myanmar